Ambulatoryjne leczenie odwykowe w teorii i praktyce

Wyrwanie się z nałogu i osiągnięcie trwałej abstynencji ułatwiają terapie odwykowe, które przybierają różne formy. Mogą być prowadzone w trybie ambulatoryjnym, podczas pobytu w zamkniętych ośrodkach, a dzięki nowoczesnej technologii – nawet online. W tym artykule przyjrzymy się leczeniu ambulatoryjnemu, polegającemu na samodzielnym zgłaszaniu się pacjenta do placówki, w której cyklicznie odbywa się terapia.

Co prawda, za najskuteczniejszy sposób na zerwanie z nałogiem uznaje się całodobowe przebywanie w ośrodku odwykowym, ale nie każdy może sobie na nie pozwolić. Z drugiej strony, terapia online przeznaczona jest przede wszystkim dla osób, które w ogóle nie są w stanie dotrzeć do żadnej placówki.

– Jeżeli ktoś może regularnie odwiedzać placówkę terapeutyczną, powinien zdecydować się właśnie na leczenie ambulatoryjne – mówi przedstawiciel ośrodka odwykowego Primum Vivere.

Ambulatoryjne leczenie odwykowe

W ramach tego rozwiązania pacjenci korzystają z indywidualnej psychoterapii, czyli zajęć prowadzonych sam na sam z terapeutą, skupiającym się na problemach konkretnej osoby. Niezwykle przydatne są jednak również zajęcia grupowe, opierające się na wymianie doświadczeń pomiędzy ludźmi znajdującymi się w podobnej sytuacji. Szczególną formę zajęć grupowych stanowi terapia rodzinna, w której obok osoby uzależnionej uczestniczą jej bliscy (cierpiący nierzadko z powodu współuzależnienia).

Element ambulatoryjnego leczenia nałogu stanowić może też interwencja kryzysowa. Związane z nią dodatkowe spotkania organizuje się wówczas, gdy pacjent wchodzi na najtrudniejsze odcinki swojej drogi do odzyskania normalnego życia. Na przykład, kiedy narastający głód alkoholowy albo narkotykowy staje się nie do zniesienia i bez odpowiedniego wsparcia nie uda się powstrzymać od sięgnięcia po używkę.

Niezależnie jednak od tego, z jakich zajęć terapeutycznych korzysta pacjent, fundament stanowić muszą zawsze dwie rzeczy. Po pierwsze, zdobywanie wiedzy na temat uzależnienia, niezbędnej do uświadomienia sobie skali problemu, a jednocześnie dającej narzędzia do radzenia sobie z nim. Po drugie, wzbudzanie motywacji do podjęcia działań naprawczych, bez której osobie uzależnionej nie będzie w stanie pomóc choćby najlepszy terapeuta.